Psychoterapia dzieci – kiedy konieczna?

Sytuacji w których warto skorzystać z pomocy specjalisty w przypadku problemów z zachowaniem lub emocjami dziecka jest dużo. Trudno wymienić wszystkie sytuacje, w których pomoc psychologa okazuje się konieczna lub niezbędna. Warto jednak pamiętać o tym, że dzieci również cierpieć mogą na różne problemy i ich młody wiek nie jest wcale przeszkodą do tego, by dzieci chorowały na depresję, nerwice, fobie, czy miały problemy emocjonalne wymagające pomocy profesjonalisty.

Jak zatem rozpoznać ten moment, w którym psychoterapia będzie dla dziecka korzystnym rozwiązaniem?

Przede wszystkim, przy okazji jakichkolwiek trudności czy problemów, nie wolno ich bagatelizować. Jeśli nasze zaangażowanie nie wystarcza i problemy dziecka się nasilają, nie warto czekać i zwlekać – problemy dziecka mogą się bowiem pogłębić. Wziąwszy zaś pod uwagę fakt, iż często problemy emocjonalne dzieci są wynikiem trudności pojawiających się w rodzinie, czekanie aż „dziecku przejdzie” nic nie daje. Konsultacja psychologiczna dziecka dostępna jest bezpłatnie w ośrodkach zdrowia, dlatego w razie pojawienia się problemów z którymi nie umiemy sobie poradzić (od problemów z jedzeniem, kiedy dziecko odmawia jedzenia, nagle chudnie lub prowokuje wymioty, przez fobie szkolne, nerwice i częste bóle głowy lub brzucha, problemy szkolne, wagarowanie, problemy z dostosowaniem społecznym, wycofanie, po stany depresyjne) warto od razu skonsultować się z psychoterapeutą.

Psychoterapia dzieci może odbywać się zarówno za pomocą spotkań indywidualnych z terapeutą, spotkań grupowych, które w dużej mierze opierają się na zabawach i grach terapeutycznych oraz za pomocą psychoterapii rodzinnej. Psychoterapia rodzinna małego pacjenta oznacza jako tego członka rodziny, który swoim problemem sygnalizuje problem który dotyka całą rodzinę – dlatego też, w trakcie psychoterapii rodzinnej, w terapii są wszyscy domownicy i wszyscy proszeni są o branie czynnego udziału w sesjach terapeutycznych.

Psychoterapia dzieci może być – tak samo jak psychoterapia dorosłych – prowadzona w różnych orientacjach psychoterapeutycznych. Dziecko oczywiście nie jest w stanie dobrać odpowiedniej dla siebie metody terapeutycznej, dlatego też to rodzice decydują i po rozmowie z terapeutą podejmują kontrakt terapeutyczny.